Από το καλό αυτί παιδάκι μου

Της Μαρίας Σπανουδάκη*

Η βαρηκοΐα της μαμάς

Η ποιήτρια Βικτωρία Θεοδώρου.

Στο τέλος της μέρας όταν καταλαγιάζαμε από τις δουλειές και τα μαθήματα με σκέπαζε με τη βαριά γκρι ζεστερή κουβέρτα κι έσκυβε πάνω μου. Αντί για τα καθιερωμένα παραμύθια μας τραγουδούσε αντάρτικα τραγούδια, ρώσικες μελωδίες με ελληνικούς στίχους ,λόγια αγάπης ή και γερμανικά που είχε μάθει υποχρεωτικά στο σχολείο στην κατοχή. Η Άγια νύχτα με αποκοίμιζε. Με νανούριζε με του λαιμού της τη φλογέρα, ενώ άλλες φορές διηγιόταν σκληρές ιστορίες για παιδιά .τα φοβερά της βιώματα, τους Γερμανούς που είχαν επιτάξει το σπίτι τους, τους αλεξιπτωτιστές που έπεσαν έξω απ τα Χανιά με τα χρωματιστά αλεξίπτωτα,το Μάλεμε, τους Κρητικούς με τους τσιφτέδες που τους έριχναν νεκρούς στη γη… Και τότε τα μάτια της μεγάλωναν, η φωνή της δυνάμωνε και η παιδική μου φαντασία έντυνε τα λόγια της και έστηνε σκηνικό με ήχο πολεμικό.

Όταν μετά από χρόνια ο θείος Πολυχρονάκης τα αναπολούσε έλεγε «Στους βομβαρδισμούς τρέχαμε, φεύγαμε απ τα Τοπόλια, να κρυφτούμε προς την Αγιά Σοφιά στη σπηλιά. Η Βικτωρία δεν έτρεχε, πετούσε! Τα λεπτά της πόδια δεν φαινόταν ανάμεσα στα χόρτα, τα χέρια ανοιχτά, τα μάτια τρομαγμένα …και το χειρότερο όλων ο βόμβος των βομβαρδιστικών με το τρομερό χιτλερικό σταυρό!

Τότε επηρεάστηκε η λεπτή της ακοή, τότε άρχισε η ζημιά. Ένας πονοκέφαλος μια βοή εκδηλώθηκε στο ακουστικό νεύρο… Αργότερα στην εξορία με τις δυσκολίες, τους αέρηδες, τους πόνους, την ασιτία, όλα επιδεινώθηκαν. Έβαζε το χέρι της πίσω απ τα αυτί, χωνί να μεγαλώσει τον ήχο, στένευε τα μάτια, προσπαθούσε σαν τα έλεγε «ξαναπέστο» μ’ ένα δειλό μειδίαμα χαμόγελο της βαρηκοΐας.

Η Βικτωρία Θεοδώρου σε μικρή ηλικία.

Το 1952 γυρίζοντας στην Αθήνα αδειούχος εξόριστη από τα νησιά, έδινε το παρόν στην ασφάλεια σαν «επικίνδυνη κομουνίστρια». Πέρασε κι από δίκη, μα δεν υπόγραψε.

Την προστάτεψε ο Χαρίδημος ο μπαμπάς και την πήρε στο σπίτι τους με την Μαρίκα και την Ελένη. Αργότερα αποφάσισαν και την εγχείρηση στο αυτί. Μπήκε στο νοσοκομείο έγινε η επέμβαση και πήγε καλά, είπαν. Όμως λίγο πριν βγει ένα ισχυρό μικρόβιο του χειρουργείου της ανέβασε πυρετό.