Παραολυμπιακοί Αγώνες, ένα ταξίδι στο χθες!

του Γιάννη Παπακωνσταντή

Είναι Σάββατο πρωί και έχω ξεκινήσει να τακτοποιώ τη βιβλιοθήκη μου…..

Το βλέμμα μου κεντρίζει η εικόνα ενός βιβλίου… είναι «ο Θωμάς» της Λίτσα Ψαραύτη. Ο Θωμάς είναι ένα παιδί με νοητική υστέρηση. Πηγαίνει σε ειδικό σχολείο, αλλά το πιο σημαντικό είναι το ταλέντο του στο τρέξιμο που τον ώθησε, στο να λάβει μέρος στους ειδικούς Ολυμπιακούς αγώνες, στην Αμερική! Xιλάδες ερωτήματα βομβαρδίζουν τις σκέψεις μου.

Πότε άραγε καθιερώθηκαν οι Παραολυμπιακοί αγώνες και σε ποιό μέρος; Γιατί θα έπρεπε να καθιερωθούν; Μήπως θα έπρεπε να ψάξω για περισσότερες πληροφορίες;

Χωρίς να καθυστερήσω, αναζήτησα πληροφορίες…

Ἐτσι λοιπόν έμαθα ότι το 1948 στο Στόουκ Mάντεβιλ της Αγγλίας έγιναν οι πρώτοι αγώνες για αθλητές με αναπηρία. Παρἀλληλα, με την τελετή έναρξης για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1948 στο Λονδίνο, ξεκίνησαν και θεσμοθετήθηκαν οι αγώνες του Στόουκ Mάντεβιλ. «Τότε πραγματοποιήθηκε η πρώτη αθλητική διοργάνωση για αθλητές με αμαξίδιο. Τέσσερα χρόνια αργότερα, αθλητές από την Ολλανδία συμμετείχαν σε αυτούς τους αγώνες και έτσι γεννήθηκε το διεθνές κίνημα που είναι γνωστό πλέον ως Παραολυμπιακό κίνημα».

Αύγουστος του 1960, διοργανώθηκαν στη Ρώμη οι πρώτοι αγώνες Ολυμπιακού χαρακτήρα για αθλητές με αναπηρία. 400 αθλητές από 23 χώρες συμμετείχαν σε 8 αθλήματα. Η αρχή λοιπόν είχε γίνει! Από τότε οι Παραολυμπιακοί Αγώνες διεξάγονται κάθε 4 χρόνια, πάντα την ίδια χρονιά με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Μάλιστα, «το 1976 στο Τορόντο, προστέθηκαν και άλλες κατηγορίες αναπηρίας και γεννήθηκε η ιδέα της συγχώνευσης διαφορετικών κατηγοριών αθλητών με αναπηρία για τη συμμετοχή τους σε διεθνείς αθλητικές διοργανώσεις. Την ίδια χρονιά έγιναν και οι πρώτοι Χειμερινοί Παραολυμπιακοί Αγώνες στην Σουηδία».

Παρέα με τις Φαλαρίδες και τις Νερόκοτες!

1η Μαρτίου!

Παρασκευή πρωϊ…

…και η συντακτική ομάδα της Α΄Γυμνασίου παρέα με τα υπόλοιπα παιδιά της τάξης μας, βρέθηκε στο πάρκο «Αντώνη Τρίτση».

Εκεί, τα μέλη της ορνιθολογικής εταιρίας, μάς παρουσίασαν τα πουλιά, που ζουν στο συγκεκριμένο πάρκο και μας έδωσαν πολύ σημαντικές πληροφορίες.

-Ξέρετε ότι τα πουλιά αποτελούν έναν από τους σημαντικότερους δείκτες της ποιότητας του περιβάλλοντος;

-Ξέρετε ότι η Ελλάδα είναι μια ιδιαίτερα σημαντική χώρα σε διεθνές επίπεδο τόσο για τα ενδημικά, όσο και τα μεταναστευτικά είδη πουλιών;

Τέτοια ερωτήματα περνούσαν από το μυαλό μας, τη στιγμή που ο ήλιος έπαιζε με τα νερά της λίμνης, κάνοντάς τα να χρυσαφίζουν…Την ίδια στιγμή οι πάπιες, με έντονο θόρυβο, τσαλαβουτούσαν στα νερά της λίμνης, κάνοντας αισθητή την παρουσία τους.

Σίγουρα η συγκεκριμένη ημέρα αποτέλεσε για την ομάδα μαςμια μέρα περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης….

 

Επιμέλεια: Η Συντακτική Ομάδα της Α΄Γυμνασίου

Μια βόλτα στις γειτονιές της πόλης μας!

Ο ζεστός ήλιος της άνοιξης φωτίζει απλόχερα την πόλη μας κάνοντας παιχνίδι με τα λιγοστά εναπομείναντα προσφυγικά σπίτια. Οι μικροί μαθητές έψαξαν, διάβασαν, βγήκαν σεργιάνι στις γειτονιές και συζητούν.

 

Κων/να: Ξέρετε, παιδιά, πως η πόλη μας είναι ένα δημιούργημα των τελευταίων εκατό χρόνων; Ιδρύθηκε στην περιοχή «Ποδαράδες» που υπαγόταν τότε στον Δήμο Αθηναίων, ως συνοικισμός προσφύγων από τη Σπάρτη της Πισιδίας, μια περιοχή που ήταν γνωστό ταπητουργικό κέντρο της Μικράς Ασίας.

Οι πρώτοι κάτοικοι είχαν έρθει στην Ελλάδα μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 και με την ανταλλαγή πληθυσμών του 1923.

Νεφέλη: Το έχω ακουστά! Έχω διαβάσει επίσης, πως το κτήμα των Ποδαράδων ανήκε στο Ιερό Κοινό του Παναγίου Τάφου, είχε αγοραστεί το 1923 από το Ταμείο Περιθάλψεως Προσφύγων. Ήταν το μεγαλύτερο κτήμα που χρησιμοποιήθηκε για τη δημιουργία προσφυγικού συνοικισμού – 1.230 στρέμματα από συνολική έκταση 1.502 στρεμμάτων– που χρησιμοποιούνταν τα περισσότερα για βοσκότοπους και γεωργική καλλιέργεια.

Σπυριδούλα: Να προσθέσω και κάτι άλλο…αυτός ο συνοικισμός ονομάστηκε αρχικά «Νέα Πισιδία». Αυτή η ονομασία δεν επικράτησε, καθώς προστέθηκαν σύντομα πρόσφυγες από διάφορα μέρη της Μ. Ασίας.